Την Κυριακή τα ρολόγια πάνε μια ώρα
πίσω . Στο YouTube τραγουδά ο Τερζής το ΄
Φθινοπωριασε ΄ . Σημάδια ότι το καλοκαίρι του 2012 έφυγε ανεπιστρεπτί. Και τι
καλοκαίρι ήταν αυτό.
Εκλογές . Για να αλλάξουμε το μέλλον
της χώρας .Για να πάρουμε τα πιόνια της πολιτικής σκακιέρας του τόπου , να μπερδέψουμε
τα λευκά με τα μαύρα και τελικά
να καταλήξουν όλοι να παίζουν απλά
ντάμα στις πλάτες μας. Να πηδάνε ο ένας πάνω από τον άλλο ….Ή να πηδάνε πάνω μας.
Χρυσά Αυγά . Μια απλή γραμμή πάνω
από το Η αρκεί , και όλα μπαίνουν στη θέση που τους αρμόζει . Ένα έθνος απορεί
πως έγινε αυτό , κι όμως αυτό το ίδιο έθνος
το δημιούργησε . Τους έδωσε την απόλυτη ελευθερία να αλωνίζουν , να χτυπούν ,
να βρίζουν και να προπηλακίζουν κάθε είδους κοινωνική ομάδα που αυτοί θεωρούν
μη συμβατή με την ιδεολογία τους , για
να προστατέψουν όπως λένε τον σύγχρονο Έλληνα. Κι αφού αυτοί είναι τόσο ικανοί
να προστατέψουν εμάς , ποιος ο λόγος της μόνιμης αστυνομικής φρουράς έξω από τα
γραφεία τους εδώ ;
Καταστροφολογία .Για ένα τέλος
που θα ‘ρχόταν τον Νοέμβρη του 2011 , μετά το Φλεβάρη , τον Μάη και τελικά τον
Οκτώβρη . Και δεν ήρθε ποτέ. Θα μου πείτε βιάζεσαι. Ο Οκτώβρης δεν τέλειωσε .
Αλλά εμένα φούσκα μου κάνει και αυτό το σενάριο.
Ευτυχώς για μένα ,τον γνωστό αναίσθητο,
που δεν βγήκε στις πλατειές να αλλάξει
τον κόσμο και έκατσε στον καναπέ του απολαμβάνοντας πολλούς απ’ αυτούς που βγήκαν στις
πλατείες , να ξανακάνουν τα ίδια πολιτικά ατοπήματα , όλα τα παραπάνω πέρασαν
και με άγγιξαν όσο τους επέτρεψα.
Οι φίλοι μου ήταν εδώ , κοντά μου
, κάναμε τα μπάνια μας , τις βόλτες μας , γνωρίσαμε νέους ανθρώπους , νέους τόπους , νέες γεύσεις, . Το τι απόλαυση ένοιωθα εγώ τρώγοντας
μια κρέπα μιλφειγ απ’το ‘Ζάχαρη κι Αλάτι’ ενώ οι υπόλοιποι αναλωνόταν σε πολιτικές συζητήσεις με τα γνωστά αποτελέσματα
δεν περιγράφεται. Θα μου πείτε , με αυτή την στάση δεν βοηθάς κανέναν , και αύριο
που δεν θα ‘χεις να φας την κρέπα , θα μουρμουρίζεις. Και ναι . Θα μουρμουρίσω
.Αύριο . Γιατί υπάρχουν και ΑΥΤΟΙ οι άνθρωποι ξέρετε. Που απολαμβάνουν κάθε στιγμή
σαν να μην υπάρχει αύριο . Που ζουν αποφεύγοντας τις κακοτοπιές και τις υπερβολές
και κυρίως την μιζέρια που επικρατεί στα λόγια γύρω μας. Για κάποιους είμαι εγώ
ο μίζερος και ο αδιόρθωτος, αμέτοχος ανθρωπάκος . Αλλά για μένα , είμαι ο Γιώργος , και είμαι καλά . Πόσοι άλλοι είναι άραγε καλά;
