Σάββατο 28 Μαρτίου 2009

Το καλοκαιράκι…στην ακρογιαλιά ….

Ξύπνησα σήμερα στις 6 και 30. Και ο ήλιος ψηλά. Και αναρωτήθηκα. Πώς γίνεται πάλι αυτό. Και στο καπάκι ακούω στο ραδιόφωνο ότι σήμερα το βράδυ αλλάζει η ώρα . Αμέσως , σαν να μην υπήρχε τίποτε άλλο ξαφνικά για να σκεφτώ , μια λέξη καρφώθηκε στο μυαλό μου και δεν λέει να φύγει! ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑΣΕ!

Αν και ακόμα το καλοκαίρι θέλει δύο μήνες για να μπει επίσημα ,νομίζω ότι αυτός ο λαμπερός ήλιος που από αύριο θα μένει μια ώρα επιπλέον το απόγευμα , δεν αφήνει περιθώριο για να σκεφτούμε οτιδήποτε άλλο εκτός από το καλοκαίρι που έφτασε ξανά.

Και μιάς και τα Χανιά βρίσκονται σε νησί , το καλοκαίρι είναι σχεδόν αδύνατον να μην κάνεις διακοπές , ακόμα κι αν δουλεύεις. Πόσα πρωινά δεν έχουμε όλοι πάει κατευθείαν στη δουλειά μετά από κραιπάλη στον Μύλο και το Ντεστιλ .Πόσα πρωινά έχουμε φάει στο παλιό λιμάνι βλέποντας τον ήλιο να ξεπροβάλει δειλά πίσω από τις βενετσίανικες προσόψεις.

Και τα μεσημέρια. Αυτά τα ατελείωτα μεσημέρια κάτω από τον ζεστό ήλιο , με βουτιές στην θάλασσα απλά για να μην γίνουμε φλαμπέ! Κατά ένα περίεργο τρόπο το αλκοόλ ξεκινάει ένα τέτοιο μεσημέρι και σταματάει…..τρεις μήνες μετά. Και όλοι πίνουν σαν να πίνουν νερό . Έτσι , γιατί είναι καλοκαίρι και όλοι οφείλουν να είναι χαμογελαστοί και χαρούμενοι .

Μόλις μίλησα στο τηλέφωνο με τους πρώτους φιλοξενούμενους του φετινού καλοκαιριού μιας και για μένα σήμερα ξεκίνησε επίσημα. Και πίνουν λέει καφέ στο Άρωμα.. Και εγώ που έξω έξω τις έχω τις κατάρες τους καταράστηκα μίας και εγώ πάω για δουλειά. Και μετά την πήρα πίσω . Γιατί εγώ θα έχω την πολυτέλεια να τον πίνω ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ τον καφέ μου εκεί , τρώγοντας το cheesecake που μου στέλνουν σε mms για να με συγχύσουν . Και θα τους κάνω τα ίδια και χειρότερα τότε που αυτοί θα λιώνουν και θα κάνουν μπάνιο στον ιδρώτα τους στην Αθήνα. ΑΚΟΥΤΕ ? (τόση κακία για ένα cheesecake…. Δεν με αναγνωρίζω!)

Σας θέλω όλους φέτος εδώ. Κι εσάς που ξέρω , και εσάς που δεν ξέρω. Εσάς που περιμένω εδώ και καιρό και όλο μου το αναβάλετε , αλλά και εσάς που θα με εκπλήξετε με ένα ξαφνικό τηλεφώνημα ότι είστε εδώ. Για να βγούμε , να πιούμε , να γελάσουμε , να κράξουμε , να ουρλιάξουμε , να βουτήξουμε , να κουραστούμε και να συνεχίσουμε σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Να ΖΗΣΟΥΜΕ!

2 σχόλια: