Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2009

AX MONAΞΙΑ ΜΟΥ……

Και ξάφνου σήμερα το πρωί ξύπνησα με ένα τραγούδι να τριγυρνάει στο μυαλό μου που ποτέ δεν περίμενα. ‘Αχ μοναξιά μου, αχ μοναξιά μου εσύ μ' ακούς και δε μιλάς ,ποτέ σου κόντρα δε μου πας ,είναι στιγμές που σε μισώ που μ' αγαπάς’.

Μοναξιά. Το συναίσθημα της εγκατάλειψης από τους άλλους. Έτσι λέει το online λεξικό που μόλις τσέκαρα. Εγκατάλειψη. Πολύ τραγικό ακούγεται. Εγκατάλειψη.

Πάντα νόμιζα ότι η μοναξιά είναι προσωπικό θέμα του καθενός . Αυτός ο ορισμός μου γκρέμισε μόλις την εικόνα που είχα μέχρι σήμερα . Ο καθένας λοιπόν που επιλέγει κάποιες φορές την δική του , έχει απλά εγκαταλείψει τον εαυτό του?

Πόσα έχουν γραφτεί…και πως τολμάω εγώ να ξεκινάω να γράφω για αυτήν. Αυτήν , που ώρες και φορές αισθανόμαστε κι ας υπάρχουν εκατοντάδες γύρω μας. Αυτήν που νοιώθουμε όταν σε καταστάσεις που ίσως θα έπρεπε να υποστηριχθούμε , μένουμε ξεκρέμαστοι να αντιμετωπίσουμε γιατί απλά κάποιοι , ζώντας την αβάσταχτη δική τους μοναξιά, επιλέγουν να μείνουν αμέτοχοι .

Είναι ωραίο να είσαι μόνος από επιλογή. Και σίγουρο ότι είναι καλύτερο από το να είσαι με κάποιους που δεν έχουν να σου προσφέρουν τίποτα ουσιαστικό. Πόσοι όμως έχουν την αντοχή να το κάνουν . Να αντιμετωπίσουν τους χαρακτηρισμούς του τύπου ‘απόμακρος , ξενέρωτος , μοναχικός ’ , χωρίς να τους ενοχλεί , και σίγουρα προτιμώντας το από το να κάνουν πράγματα που δεν τους εκφράζουν ούτε στο ελάχιστο.

Πάντως εγώ δεν αισθάνομαι ποτέ μόνος. Και νομίζω δεν πρόκειται να αισθανθώ. Γιατί έχω κάνει την προσωπική επιλογή να έχω μαζί μου ένα δεύτερο ‘’άτομο’’ . Τον εαυτό μου. Σχιζοφρενής ? Γιατί όχι .Σίγουρα καλύτερα από μόνος. Εγώ και ο εαυτός μου περνάμε τέλεια . Κάνει ότι κι αν του ζητήσω αν και κάποιες φορές ενεργεί αυτοβούλως. Μπορεί να τον κρύβω κάποιες φορές , μπορεί να τον προφυλάσσω φοβούμενος ότι μπορεί να φθαρεί. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αν τον χάσω ΚΑΙ αυτόν … απλά δεν θα είμαι πια ΕΓΩ.

2 σχόλια: